„Czasem jeszcze bawiłam się z Konradem. Niektóre jego zwyczaje wydawały mi się dziwne, ale też sporo nas łączyło.” 

Co zrobi Frania – trzy opowiadania o akceptacji

Co zrobi Frania to nowa seria Barbary Supeł, autorki znanej z cyklu książek o Jadzi Pętelce. Bohaterką serii jest pięcioletnia, tytułowa Frania. Na szczególną uwagę, zasługuje pozycja: Co zrobi Frania? Akceptacja, która składa się z trzech opowiadań, dotyczących akceptacji. Książka zawiera również poradnik, z którego można dowiedzieć się, co to znaczy akceptować siebie, drugiego człowieka czy sytuacje, które nas spotykają. Myślę, że to bardzo ważna i niezwykle pomocna część zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców, chcących przybliżyć te zagadnienia dzieciom.

Frania i Konrad – czyli akceptacja inności

W pierwszym opowiadaniu główna bohaterka poznaje chłopca o imieniu Konrad. Chce się z nim pobawić, ale jego mama tłumaczy jej, że Konrad bawi się inaczej, niż większość dzieci. Z opisu można wywnioskować, że chłopiec ma autyzm. Frania nie za bardzo to rozumie, ale nie zraża się, tylko znajduje coś co łączy ją z nowym kolegom. Jak każde opowiadanie w tym również znajduje się wstawka z pytaniem: „I jak myślicie – co zrobiłam?” i przykładowymi odpowiedziami, a także z pytaniem: „A wy co zrobilibyście na moim miejscu?” Myślę, że to świetna okazja do rozmowy z dzieckiem na temat tego, że wszyscy się od siebie różnimy, ale to nie musi być przeszkoda we wspólnej zabawie czy przyjaźni. Opowiadanie pokazuje, że mimo różnic warto znaleźć coś, co nas łączy. 

Frania i akceptacja siebie 

W drugiej historii Frania chce, aby tata poczytał jej książkę, ale on bardzo źle się czuje. Na początku dziewczynka nie potrafi tego zaakceptować, ale kiedy brat przypomina jej, jak ona się czuła, gdy chorowała na jelitówkę, łatwiej jej zrozumieć ojca. W tej części, dzieci uczą się empatii i akceptacji dla sytuacji, której nie są w stanie zmienić.

Trzecie opowiadanie dotyka tematu akceptacji siebie. Frania chce być syreną, ale nie potrafi pływać jak one. W końcu przekonuje się, że bycie jak syrena wcale nie jest takie fajne i o wiele lepiej jest być sobą. 

Opinie, znalezione w Internecie:

„Książka jest bardzo przydatna do nauki tolerancji i akceptacji oraz rozmów z dziećmi na temat kolorów skóry, różnic w wyglądzie czy sposobów zachowania.”
– mamaizabawa