Drogi Czytelniku,
Czy kiedykolwiek zdarzyło Ci się poczuć, że życie wymaga od Ciebie więcej, niż jesteś w stanie dać?
Dla mnie i dla wielu osób, ta próba ma postać choroby. Jednakże, jak nauczyć się akceptować to, co sprawia nam ból?
Życie z chorobą przewlekłą to podróż, która wymaga od nas nie tylko siły, ale przede wszystkim zrozumienia i akceptacji. To droga, która może być pełna wyzwań, ale również i odkryć. W tym wpisie chciałbym podzielić się z Wami kilkoma przemyśleniami, które mogą pomóc w budowaniu mostu między życiem a chorobą, mostu zbudowanego na empatii i zrozumieniu.
Akceptacja to nie rezygnacja, to otwarcie się na życie
Akceptacja choroby nie oznacza poddania się jej. To raczej decyzja o nieustannej pracy nad jakością życia, o poszukiwanie nowych dróg i możliwości. To zrozumienie, że choć choroba może być częścią naszej codzienności, nie definiuje całego naszego istnienia.
Choć choroba jest częścią naszej codzienności, nie definiuje całego naszego istnienia.
Wiedza to siła
Poznawanie swojej choroby to pierwszy krok do tego, aby móc z nią żyć w harmonii. Poszukiwanie informacji, rozmowy ze specjalistami, ale również innymi, którzy dzielą z Tobą podobne doświadczenia to sposób na pozyskanie praktycznej wiedzy. Pozwala to lepiej zrozumieć nasze ciało i umysł, a tym samym lepiej radzić sobie z wyzwaniami dnia codziennego. W poszukiwaniu wiedzy i sprawdzeniu rzetelności informacji, pomoże Ci praktyczne narzędzie przygotowane przez naszą fundację, które znajdziesz na: https://ludzieimedycyna.pl/zrodla/
Wsparcie to klucz do
równowagi
Warto prosić o pomoc. Czy to rodzina, przyjaciele, czy grupy wsparcia – wszyscy oni mogą być Twoją siłą w trudnych chwilach. Pamiętaj, że wsparcie to nie tylko pomoc materialna czy fizyczna, ale przede wszystkim emocjonalna, obecność i zrozumienie.
Szukaj pomocy specjalistów
Wsparcie psychologiczne może bardzo pomóc w zmierzeniu się z trudnymi emocjami i myślami związanymi z chorobą. Rozmawiaj otwarcie również ze swoim lekarzem.
Nie walcz z chorobą, ucz się z nią żyć!
Choroba może nas ograniczać, ale nie musi nas definiować. W procesie adaptacji znajdujesz nowe sposoby na codzienne czynności, nowe hobby, które będą dostosowane do Twoich możliwości. Każde małe zwycięstwo to krok do przodu w akceptacji.
Życie z chorobą przewlekłą to nie tylko wyzwanie, ale również okazja do głębokiego zrozumienia siebie i swoich emocji.
W tym procesie, teoria pięciu etapów chorowania opracowana przez Elisabeth Kübler-Ross może być pomocna w zrozumieniu i akceptacji własnej sytuacji. Oto jak możemy zastosować te etapy do naszego życia z chorobą:
- ZAPRZECZENIE to odrzucenie bądź niechęć do przyjęcia nowej rzeczywistości dotyczącej choroby lub innej traumatycznej sytuacji.
- GNIEW może objawiać się buntem, drażliwością, pretensjami do rodziny i personelu medycznego. Jest to naturalna reakcja na uczucie niesprawiedliwości i strachu przed chorobą.
- TARGOWANIE SIĘ – osoba chora próbuje negocjować z losem lub wyższą mocą, szukając sposobu na odroczenie lub zmianę diagnozy.
- DEPRESJA jest reakcją na uświadomienie sobie rzeczywistości i może wiązać się z smutkiem i poczuciem straty, beznadziejności, samotności.
- AKCEPTACJA to pogodzenie się ze swoją nową sytuacją, osoba chora uczy się żyć z chorobą i znajduje wewnętrzny spokój mimo trudności. Akceptacja nie oznacza zawsze pozytywnych emocji ale przyjęcie rzeczywistości i możliwości pójścia do przodu.
Każdy z wyżej wymienionych etapów jest naturalną częścią procesu i może pomóc Ci w lepszym zrozumieniu własnych reakcji i emocji w obliczu choroby czy trudności jakie Cię spotkały.
Podziel się swoją historią
Twoje doświadczenia są ważne. Dzieląc się nimi, nie tylko pomagasz sobie, ale i innym, którzy mogą czerpać z Twojej siły i odwagi. Każda historia to unikalna perspektywa, która może być inspiracją dla innych.
Niech ten wpis będzie miejscem do otwartej i wspierającej dyskusji!
- Czy doświadczyłaś/eś podobnych emocji?
- Jakie rady masz dla tych, którzy wciąż zmagają się z tym wyzwaniem?
- Każdy Wasz komentarz jest mile widziany.
Pozdrawiam ciepło 
Eliza
